Die psychische druk is soms enorm groot. Je koopt een kast knapt hem op, vervangt alle stukkende onderdelen, alles glimt en je denkt ik heb de mooiste STTNG van nederland. Maar weinig mensen zien dat, alleen een paar vrienden komen langs om te spelen, maar die kunnen vaak niet vergelijken met andere kasten.
Je speelt er nog maar weinig op, soms ben je ook bang dat je slijtage veroorzaak op die mooie kast die je nu hebt. Toch maak je iedere week de glasplaat schoon met glassex. Je zet hem zelfs af en toe aan om er na een bakkie koffie misschien wel op te gaan spelen. Je hoort de plong van de soundtest, de kannonen draaien, soms schiet er zelf nog een bal van de shooterlane naar het ondergrondse van de STTNG. Hum denk je dan, dat komt vast door de Final Frontier van vorige week waar ik mijn laatste bal mee eindigde.
Stja wat moet je dan. Je hebt een hele mooie kast met nog een erg leuk spel erin ook. Je weet ook dat iedere nieuwe flipperkast die je aanschaft weer een hoop opknap en speelplezier met zich meebrengt. Maar na een aantal kasten weet je ook dat dit fenomeen zich zal herhalen. Wie weet is de volgende kast die je koop ook wel een enorme pechkast met veel gebreken.
Je hebt geld genoeg om er kasten bij te kopen, maar alleen maar plek voor enkele, dus wordt het kiezen, want als je de ruimte had dan wist je het wel. Dan gaat er niets weg.
Zelf heb ik ook een STTNG, een hele mooie, maar ik speel er amper nog op. Toch doe ik hem niet weg, want hij is mooi en heeft een erg leuk spel. Met vlagen is hij dan toch weer populair net als mijn Star Wars kast. Die staat soms een maand stil en dan hebben we er weer een fijne en spannende flipperavond op.
Dilemma… Zo erg zelfs dat ik van plan ben om binnenkort hier eens een stukje voor in de Spinner van de NFV te gaan schrijven. Het psychische effect van de flipperkast 
Je bent nog meer tijd kwijt over het nadenken wat je weg wil doen en niet en waarom dan dat je speelt of aan het poetsen bent. En dan soms die spijt…. IK had een Big Hurt van Gottlieb, iedereen zei Gottlieb bah, rotkasten.. Ik heb er 5 maanden heerlijk op gespeeld en toen weg gedaan, jawel voor een STTNG… Wat zou ik graag die kast terugwillen, maar niet i.p.v. de STTNG, in de woonkamer? Nee, dan ben ik helemaal mesjokke, zal je de buurt straks horen.. Mijn kinderen spelen tussen de flipperkasten in de woonkamer… Wat was die Big Hurt een mooie kast, iedere keer weer dat balletje in het middelste putje.. HOMERUN! Dat ging nooit vervelen, net zoals de Bulldozer van TED van mijn verkochte Roadshow, Taxicabs! Een Roadshow hater hoor je meteen zeggen dat deze New York mode stierlijk gaat vervelen, maar na 1000 spelletjes had ik nog steeds de spanning om het aantal vermorselde Taxicabs omhoog te brengen en dat al bij de start van een spel..
Nou ja.. genoeg emotie kwijt denk ik.. Iedere kast gaat vervelen.. Waar heb je een kast voor? Om te spelen of om te vertroetelen, ga dat eens na bij jezelf. Vind je verkleuringen van de kast erg? Krasje op het speelveld erg? Zo nee, rouleer dan regelmatig je kasten, je zal weinig van opknappen houden en de flipperkast meer voor het spel hebben. Rouleren brengt je dan iedere paar maanden weer een nieuw spel naar binnen.
Koester je kast? Zoek dan een mooi exemplaar of knap hem helemaal op totdat je ook het gevoel heb dat je 1 van de mooiste kasten van nederland hebt en doe hem dan nooit weg.. Want spijt krijg je zeker.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
